Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Δεν θα έλεγα πως έχω καλή σχέση με τη μουσική.
Ναι!
Προσωπικά,.....δεν τραγουδώ.
Είμαι φάλτσος ακόμα και στο ...βήχα μου!
Ποτέ δεν αισθάνθηκα την ανάγκη εκτός ...περίστασης (γλέντι, πάρτυ, αισθηματική φόρτηση, αισθησιασμός κλπ. ) ...να ακούσω μουσική.
Ποτέ δεν αγόρασα δίσκους ούτε είχα συσκευή αναπαραγωγής ήχου (κασετόφωνο, cd play, πικάπ, γραμμόφωνο ή τσουμποξ) ...για να με συντροφεύει στο σπίτι τις ώρες ανάπαυσης ή στη δουλειά για να περνάει η ώρα.

Ωστόσο άκουγα χωρίς να δυνανασχετώ κάποια τραγούδια της εποχής μου όταν τύχαινε να βρεθώ σε χώρους που αναγκαστικά δεν μπορούσα να αποφύφω την ακρόαση: καφετέριες, αίθουσες αναμονής, πολιτικές συγκεντρώσεις, εκδρομικά λεωφορεία, γιορτές κλπ.

Ναι, τα παλιά τραγούδια και να μην ήταν αριστουργήματα ακούγονταν ευχάριστα ή τουλάχιστον δεν ενοχλούσαν το αυτί.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Η μουσική (εξακολουθούν να την ονομάζουν έτσι) ...είναι ενοχλητική.
Βασανιστική, θα έλεγα!

Μονότονος ρυθμός , ήχος εκνευριστικός και στίχοι κακόγουστοιι έως ανύπαρκτοι.

Υπάρχει όμως το αντιστάθμισμα: Η σκηνική παρουσία.

Σκηνική παρουσία σημαίνει πολλά πράγματα!

Χορός, γυμνό και παράξενη εμφάνιση. Παράσταση, δηλαδή σόου!

Σήμερα τα πάντα είναι σόου και επικοινωνία.
Δεν φτάνει να είσαι μουσικός , πρέπει να είσαι επικοινωνιακός!
Κι αν δεν το ᾽χεις ....πας απαρατήρητος κι ασήμαντος στο φιλοθεάμον (όχι φιλόμουσο) κοινό!

Μετά από αυτά που σας είπα, ελπίζω να καταλάβατε τι τρέχει με μένα και τη μουσική.
Δεν χρειάζεται να πω πως πολλούς από αυτούς που εσείς λατρεύετε έγώ δεν θα τους έπαιρνα ούτε για να διώχνουν τις κάργιες από το αμπέλι μου!

Εσείς , όμως, καλά κάνετε και τους λατρεύετε!
Πρέπει να είστε <<ΙΝ>>!!!!
Δεν είναι εύκολο να πείτε: ο βασιλιάς είναι γυμνός!

Όχι! Μην το κάμετε! Θα σας διαγράψουν!

Μην ...βλέπετε εμένα! Εγώ είμαι από άλλο ανέκδοτο!
Φταίει που όταν ήμουν μικρός άκουγα Βαμβακάρη κι αργότερα Καζαντζίδη, Χιώτη, Μπιθικότση ..κι άλλους ωραίους της εποχής!
Το σπίτι μου ήταν σε μια πλαγιά του χωριού απέναντι από την πλατεία με τα ...καφενεία!
Τις Κυριακές και τις χρονιάρες μέρες , αλλά και τις καθημερινές, τα βράδια, οι καταστηματάρχες ...έβαζαν στο πικαπ πλάκες όλων αυτών των σπουδαίων τραγουδιστών ...κι εγώ άκουγα! Άκουγα με ευχαρίστηση θα έλεγα! Με μεγάλη ευχαρίστηση , νομίζω!

Και τι περίεργο!

Για πολλά από αυτά τα τραγούδια μόλις πριν κάμποσα χρόνια έμαθα πως τα τραγουδούσαν αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι.

Τους λάτρεψα χωρίς να τους γνωρίζω! ....ή, μάλλον, πριν από αυτούς γνώρισα τα έργα τους. που ήταν όντως αξιόλογα από μόνα τους χωρίς επικοινωνιακά εφευρήματα και ... πρόκληση γυμνού.